L’8 de lùi, al dì che finìsse i àins, tan’ par fa festa sói dhut a netà i bars drìo via de ‘na strada che la pòrta ‘nti nòstre bósch: chèla de la Paneràta, che fra l’altre ‘l’é da vesìn de ciasa méa. Unchì in banda al'é le foto de unlà che se la inbócia, su la curva de la provinciàl de la Pedemontana, prima e dopo che ai fat al lavoro. Al’era beldà da un póc che la vardàve, miédha seràda e mal metùda. E alòra ai dita: “fón ‘sto lavoro, che ‘l’é necessàrio”. Chéla strada – chèi de Budóia i lo sa pulìdo – nó l’à dóma un significato par podhé passà par dhì ‘n te le propietà pì avanti. Al’à ancia altre significati: al pì cognossùt ‘l’é chèl de la ciaminàda fin a La Mónt, cuàn che l’é la festa de Sant’ Antòne (17 de dhenèr). Pa’ rivà a la questión, ai lavoràt la matìna del 8 e ancia chèla del 9 e ai vedùt passà diversa dhént, a piéss o co’ altre veìcui. Al lavoro che ère drìo fa l’é stat consideràt pulìdo, almanco da chèi che ai podhùt parlà insieme, cussì me sói sentùt pajàt de la sfadiàda. Co’ ‘na persona, in speciàl modo, avón parlàt fin a rivà a la conclusión che voràve fat un grùpo de volontari ch’i fathe ‘sto tipo de lavori.
Mi créde che chèla saràve una de le basi de parténtha pa’ tornà a ciapà contàto col teritòrio. Al’é dé bànt parlà d’i bósch se po’ dopo se fai fadìa a dhì drento par via de le strade che le é malaméntre.
Nessun commento:
Posta un commento