Tajà o nó tajà: éla chista la cuestión?

Sperón che Sciècspir nó i l'àpia in amàl, ma mi nó ai nessuna questión amletica sui nostre bósch. Parchè l’é logico che par mantìgneli al’é da tajàli, come che l’é sta’ fat par sècui. Pa’ i bósch chèi vergini, che n’i à mai cognossùt ‘na manèra, che però intór de ciasa nostra n'in véde, diràve che val la regola contraria: pì che se li lassa stà e mièi al’è par duth, sul serio.

Che vól dì che fathe chisti ragionaménth? Parchè al dì de uncuói, intór pal mondo, capita pròpio l’incontrario de chèl che ai dita prima: da ‘na banda i bósch vergini desfàth fòra par sempre, co’ conseguénthe una drio de chel’altra (la dhént che la s-ciampa da i só lóc parchè la se ciàta théntha gnént); da chel’altra i nòstre bósch tajàth massa póc, ch’i se slàrgia e i créss sempre de pì, che inveciàndo thèrte volte i va a remengo.

Avessànio da ésse conténth de ‘sta situathión? No de sigùr! E alòra domandónse come che cà de neàltre al póssia ciapà cussì facilmente pié un thèrto anbientalismo che l’é théntha redìs scientifiche, che cuàn che la va bin al’é fat de un misto dé ignoràntha e emotività.

E altre volte, cuàn che invéthe nó la va tant bin, metùt in moto da cualche interesse de cualchedùn.

Mi nó sai cuàl de chisti dòi tipi de anbientalismo al séa chèl de Max Laudadio, chèl che se lo véith ogni tant a Striscia la Notizia co’ cuàlche novità de le sóe, e néncia cuàl che séa chèl de la Ministra de l’anbiente Stefania Prestigiacomo. Mi sai dóma che l’è ‘l caso da segnalà la polemica che se à scatenàt, e che nó l’é anciamò finìda, dopo che Striscia la Notizia al’à mostràt un filmato che ‘l’à fat inderegà dut al setór forestàl in Italia.

Nó dhónte altre, ciàtéit dut ‘n ti lincs su la destra del blog. Liedhéit e vardhéve i filmati, che val la péna.

Se volèit partecipà al sondàgio che ai pareciàt su ‘sto argomento (al’é inportante), avéit da dhì però sul post chèl scrit in italiàn, che l’è apéna par sóra de chisto cà (se séit anciamò bóins da capì l’italiàn).